سرویس استانهای دلاوران مرصاد ،تعریف می کنند که فرد ساده دلی سوار اتوبوس راهی تهران شد ،در میانه راه نگاهی به مسافران کرد ،دید همه خوابیده اند لذا از جایش بلند شد و خودش را به راننده اتوبوس رساند و گفت :آقای راننده ! نگاهی به پشت سرت بنداز ؛مگر نمی بینی همه خوابیده اند !برای کی رانندگی می کنی ؟

حالا حکایت استاندار کرمانشاه هم همین شده است !آقای استاندار برای کی صحبت می کنی مگر نمی بینی همه خوابن ؟

دکتر محمد طیب صحرایی از زمانی که سکان مدیریت استان کرمانشاه را در دست گرفته  تلاش می کند تا چرخ های توسعه را به حرکت درآورد ؛این را می شود به وضوح در فحوای کلام او در جلسات و مناسبت های مختلف دریافت .اما مسئله اینجاست که برای ایجاد تغییر و تحول بنیادین مورد نظر وی ابزارهای متعددی مورد نیاز است که مهمترین آن منابع انسانیست .

اگرچه صحرایی و اطرافیانش سعی دارند تا به روی خودشان نیاورند اما او نیز بسان همتای قبل از خودش در کرمانشاه با فقر شدید منابع انسانی خصوصا در حوزه های مدیریتی مواجه است و مشخص نیست که چگونه  می خواهد تفکراتش را در استان پیاده کند ؟او برای رسیدن به اهداف و برنامه هایش روی کدام یک از مدیران می تواند حساب کند ؟

سطح عملکرد بسیاری از سازمان ها و ادارات تا جد عملکرد روزمره و روتین روابط عمومی ها تنزل پیدا کرده است ،برگزاری جلسات متعدد بی حاصل به فصد تهیه خوراک خبری برای رسانه ها  ،بی برنامگی و عدم توان جل معضلات و مشکلات اساسی ؛روزه مرگی و روزمره گی  و روزمره گی و تکرار یک روز در ۳۶۵ روز بلای جان مدیریت استان شده است .

صحرایی ماه پایانی سال و تعطیلات عید نوروز را پیش رو دارد و دست زدن به تغییرات در این برهه زمانی کمی دور از ذهن است از طرفی بر اساس یک قانون نانوشته در کشور ،دو ماه اول ابتدایی سال جدید نیز همواره اسیر حال و هوای تعطیلات است و تا بخواهیم یخ کشور آب شود وارد خرداد می شویم آن هم سالی که در ماه پایانی اش قرار است انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار شود که همین موضوع بخش قابل توجهی از توان و ابتکار عمل استاندار و تیم همراهش را به خود اختصاص خواهد داد .

با یک حساب کتاب سرانگشتی در خواهیم یافت که برای عبور از دوازده ماه  سخت پیش رو می بایست در استان یک همت عالی ،یک وحدت و انسجام عمومی تعریف و ایجاد شود که علی الحساب تا این لحظه خبری از آن نیست و به ناچار می بایست چشم انتظار آینده بود .