آن زمان که احمدرضا عابدزاده خودش را در تیم ملی ایران نشان داد با آن چهره کاریزماتیک و سرشار از انرژی هنوز در بسیاری از خانه های ایرانی اثری از تلویزیون رنگی نبود.

تصاویر مختلف  احمدرضا عابدزاده با آن لبخندهای معروفش روی دیوار اتاق خیلی از جوانان آن سال ها دلبری می کرد.

عابدزاده آنقدر محبوب و خواستنی بود که هنوز هم نمی توان آن را در قالب این جمله بندی ها توصیف کرد.

اما هر آغازی را پایانی است و شاید کمتر کسی امروز حواسش باشد که امیررضا عابدزاده پسر عقاب آسیا هم مرز ۳۰ سالگی را رد کرده است .

امیر عابدزاده از همان کودکی خودش را در تصاویر ژورنالی پدرش به مردم ایران معرفی کرد.

او زودتر از آنچه که فکر می کردیم بزرگ شد و قدم در راهی گذاشت که پدرش سال ها میدان دار آن بود.

امیر با حضورش در فوتبال اروپا تمام تلاش خود را برای تبدیل شدن به یک دروازه بان بین المللی به کاربست .

اگر چه او ژن احمدرضا عابدزاده اسطوره را به ارث برده بود اما هیچ وقت نتوانست حتی به نزدیکی های جایگاه ویژه  پدر محبوبش برسد.

امیر عابدزاده اگر چه از نظر فنی دروازه بان خوبی است و چند سالی است که بعنوان یکی از سه دروازه بان تیم ملی شناخته می شود اما به دلیل همین بازی در اروپا و عدم حضورش در لیگ ایران آنچنان محبوب نیست .

این روزها خبرهای ضد و نقیضی از حضور احتمالی امیر عابدزاده در لیگ ایران مخابره می شود.

اگر چه کشف صحت و سقم این اخبار تا حدودی سخت است اما به نظر می رسد اگر او و پدرش به این نتیجه رسیده باشند می تواند انفاق ویژه ای برای سال های پایانی فوتبال امیر باشد چرا که فوتبال بی رحم اروپا دیگر یک کمتر روی یک بازیکن ۳۰ ساله حساب باز می کند .