کارگردان فیلم کوتاه «پاییزان» در جشنواره فیلم کوتاه تهران از تأثیرگذاری این اثر صحبت می‌کند که به بعد از اکران این فیلم، اغلب تماشاگران به مادرشان تماس گرفتند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سجاد ایمانی از سال ۱۳۸۸ شروع به فیلمسازی کرده و دوره سی‌ام جشنواره فیلم کوتاه تهران با فیلم «جوکر» جایزه بهترین فیلم مستند را به خودش اختصاص داد. او اهلِ نورآباد ممسنی است و نسبت به توجه مدیران و دست‌اندرکاران جشنواره نسبت به فیلمسازان شهرستانی ابراز خشنودی می‌کند.
او «دوما» را برای اولین بار ساخت و با فیلم تجربی «سقوط آزاد» بیشتر شناخته شد. سالِ گذشته فیلم داستانی برای اکران به جشنواره فیلم کوتاه آورد و امسال دوباره با مستند «پاییزان» با همکارانش در جشنواره رقابت می‌کند.
ایمانی درباره «پاییزان» به خبرنگار تسنیم گفت: این فیلم راجع به بحران میانسالی و مادری است که سال‌ها منتظر دیدن فرزندانش است. در «پاییزان» به یک مادر و یا مادربزرگ پرداخته می‌شود و قصه‌ای ساده و بی‌آلایش را در شأن و شخصیت مقام مادر دارد و در تمام طول روایت قصه این مادربزرگ نیز من تلاش کردم این سادگی و حس دوست‌داشتنی که در روایت ما وجود دارد، حفظ شود.
این کارگردان فیلم‌کوتاه در پاسخ به این سؤال که چرا سراغ چنین سوژه‌ای رفتید، تأکید کرد: به صورت اتفاقی سر پروژه دیگری بودم دیالوگی با این مادر داشتم که پُر از شعر، ضرب‌المثل و ادبیات بود. دیدم چهره ویژه و خانه جالبی در یک محله داشت. همه این‌ها باعث شد تا به ماجرای زندگی‌اش بیندیشم.
ایمانی افزود: من راجع به این قشر فیلم ساختم برای این قشر فیلم نساختم؛ برای جوان‌ها و آدم‌هایی که به بزرگترین سرمایه زندگی‌شان یعنی مادرشان توجه کنند. این فیلم تلنگری است به خاطر همه خوبی‌هایی که این مادرها در حق‌مان انجام دادند. جالب است بدانید بعد از نمایش این فیلم در جشنواره حقیقت، ۲۰۰ نفری که به عنوان مخاطب در سالن نمایش حضور داشتند وقتی آمدند برون، همان‌جا به مادران‌شان زنگ زدند.
محمدتقی فهیم: جای خالی “ژانر” در سینمای ایران مشهود است
او در ادامه با اشاره به توجه به سینمای ژانر در جشنواره فیلم کوتاه امسال، خاطرنشان کرد: من معتقدم ژانر پیش از اینکه وارد سینمای داستانی شود موقعیت متفاوت‌تری در سینمای مستند و در محتوای آن داشت. در سینمای داستانی به ژانر در ساختار فیلم توجه می‌شود اما در آثار مستند این توجه به ژانر در محتوای اثر است. باید بگویم در سینمای داستانی فیلمساز تصمیم می‌گیرد که در کنار ژانر فیلم بسازد اما در سینمای مستند سوژه و موضوع به شما اجازه می‌دهد اثری بسازید. مانند «پاییزان» که یک اثر اجتماعی و یک ملودرام عاشقانه است.
ایمانی با اشاره به اینکه توجه مدیران و دست‌اندرکاران جشنواره به فیلمسازان شهرستانی بیشتر شده، ابراز امیدواری کرد: با تغییر مدیریت در انجمن سینمای جوان و ارتباطی که با بچه‌های فیلمساز شهرستانی خیلی از دوستان و خود من، مستقیماً آقای آذرپندار تماس گرفتند و این اتفاق خیلی خوب بود. چرا که راجع به حمایت از تولید و ضعف‌های این حوزه در شهرستان‌ها مشورت گرفتند تا کار خوب پیش برود. سال‌ها در حوزه توجه به استعدادها و فیلمسازان شهرستانی کم‌توجهی شده بود و این حرکتِ رو به رشدی است که امیدوارم ادامه‌دار باشد.
انتهای پیام/
