۲۵۰میلیارد تومان ،این رقمی بود که برای سقف بودجه در فوتبال ایران تعیین شد.

پس از آن امتیازی برای تیم‌های اول تا چهارم لیگ درنظر گرفته شد تا بتوانند هزینه‌های فصل را به ۳۰۰‌میلیارد برسانند.

امتیاز بعدی هم تا ۳۵۰‌میلیارد به تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا تعلق گرفت.

با این حال هنوز بخشی از قراردادها معلق مانده‌اند و سرنوشت چند بازیکن هنوز مبهم به‌نظر می‌رسد.

آیا سازمان لیگ به سختگیری در این مورد ادامه خواهد داد؟ سرنوشت بازیکنانی که به‌خاطر این ماجرا هنوز قرارداد امضا نکرده‌اند چه خواهد شد؟ آیا واقعا همه باشگاه‌های فوتبال ایران این سقف را رعایت کرده‌اند؟
   با یک نگاه ساده می‌توان فهمید که تراکتور و سپاهان گران‌قیمت‌ترین تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران هستند.

با این حال ماجرای سقف بودجه تأثیر زیادی روی این ۲باشگاه نداشته است. تراکتور که حتی تا قبل از جذب نادری به سقف نزدیک شده بود، درنهایت توانست بدون مشکل قرارداد این بازیکن را هم ثبت کند.

روی کاغذ، تراکتور یک تیم کامل خریده و سخت می‌توان باور کرد که زیر سقف بودجه باشد اما آنها حداقل سازمان لیگ را در این زمینه متقاعد کرده‌اند.

برای سپاهان هم اوضاع نسبتا خوب پیش رفته و فقط ماجرای عیسی آل کثیر پیچیده شده است.

باشگاه قبل از عیسی به سقف رسیده و فقط درصورتی می‌تواند این بازیکن را به خدمت بگیرد که قراردادهای قبلی‌اش را نیز کاهش بدهد.

عیسی در نخستین هفته لیگ در فهرست این تیم نبود و معلوم نیست قراردادش چه زمانی ثبت خواهد شد. شاید هم قرارداد خود این بازیکن با سپاهان دستخوش تغییر شود و به شکل قابل توجهی پایین بیاید.

به هر حال او تنها قربانی سقف بودجه در تیم گران‌قیمتی مثل سپاهان است.
   استقلالی‌ها مرتکب یک اشتباه عجیب شدند و در اعداد ارائه شده به سازمان لیگ، حدود ۲۰‌میلیارد از سقف بودجه عبور کردند.

به‌نظر می‌رسید این باشگاه نمی‌داند که فقط باشگاه‌های آسیایی می‌توانند بیشتر از ۳۰۰‌میلیارد تومان هزینه کنند.

این در حالی است که هنوز قرارداد منتظر محمد، آریا برزگر، تورانیان، خالدآبادی و مهدی هاشمی‌نسب در سازمان لیگ ثبت نشده است.

این چند نفر نیز فعلا بلاتکلیف هستند تا مدیران استقلال به کمک کاهش سایر قراردادها بتوانند قراردادشان را ثبت کنند.

برخلاف استقلال، در پرسپولیس اوضاع آرام به‌نظر می‌رسد و خبری از جذب مهاجم خارجی جدید هم در باشگاه نیست.
   از ابتدا گفته شده بود که رقم تعیین شده سقف قرارداد، به کل فصل مربوط خواهد بود.

با این حساب از همین حالا خیلی از باشگاه‌ها اجازه فعالیت در پنجره زمستانی نقل‌وانتقلات را ندارند؛ مگر آنکه بازیکنی را به فروش برسانند.

تیم‌ها هزینه کل فصل را همین‌جا انجام داده‌اند و ظرفیت خرج کردن بیشتر را ندارند.

این در حالی است که همیشه در فوتبال ایران پنجره زمستانی نقل‌وانتقالات بسیار شلوغ بوده است. این فصل اما شاید ماجرا طور دیگری رقم بخورد.