دلاوران مرصاد-نماینده‌ی کرمانشاه، عضو هیأت رئیسه مجلس، به‌جای آنکه با صراحت و صداقت، ریشه‌ی بحران مالی دانشگاه‌ها را توضیح دهد، با ادبیاتی مبهم و دوپهلو از بدهی حرف می‌زند و سکوتش را در برابر تحریف‌های رسانه‌ای حفظ می‌کند. وقتی رسانه‌ها با برداشت دلخواه، حرف‌های او را به مطالبه‌ی برخورد قضایی با مدیران تبدیل می‌کنند و او حاضر به اصلاح یا موضع‌گیری نیست، این دیگر یک «سوءتفاهم» ساده نیست؛ بلکه همدستی خاموش در تخریب و قربانی‌سازی است.
وزارت بهداشت در بحرانی‌ترین شرایط مالی چند دهه اخیر قرار دارد. وزیری که تازه سکان کار را به دست گرفته، با صدای بلند اعلام کرده که مجموعه‌ی وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی را با بدهی ۹۷ هزار میلیارد تومانی تحویل گرفته است. از این میزان، ۳۵ هزار میلیارد فقط بدهی دارو و تجهیزات پزشکی است.
در چنین شرایطی، برخی رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی، به‌جای تحلیل ریشه‌های بحران، دنبال «قربانی» می‌گردند. دیروز دکتر قباد محمدی را به بهانه‌ی بدهی ۴ هزار میلیارد تومانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه نشانه گرفتند، و فردا نوبت دکتر علی سروش خواهد بود که تازه منصوب شده است. این چرخه‌ی معیوب، نه راه‌حل است، نه شفافیت؛ فقط «تسویه‌حساب سیاسی» است با صورتک شفافیت.
اما سؤال مهم‌تر این است: محمد رشیدی کجای این بازی ایستاده است؟
نماینده‌ی کرمانشاه، عضو هیأت رئیسه مجلس، به‌جای آنکه با صراحت و صداقت، ریشه‌ی بحران مالی دانشگاه‌ها را توضیح دهد، با ادبیاتی مبهم و دوپهلو از بدهی حرف می‌زند و سکوتش را در برابر تحریف‌های رسانه‌ای حفظ می‌کند. وقتی رسانه‌ها با برداشت دلخواه، حرف‌های او را به مطالبه‌ی برخورد قضایی با مدیران تبدیل می‌کنند و او حاضر به اصلاح یا موضع‌گیری نیست، این دیگر یک «سوءتفاهم» ساده نیست؛ بلکه همدستی خاموش در تخریب و قربانی‌سازی است.
آقای رشیدی!
شما سال‌ها در مجلس نشسته‌اید، قدرت داشتید، تریبون داشتید، اما سهمتان در حل بحران نظام سلامت چه بوده؟ چه طرحی برای نجات دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه دادید؟ چه اعتباری برای تجهیزات بیمارستانی جذب کردید؟ چه فریادی زدید وقتی تأمین اجتماعی ماه‌ها مطالبات بیمارستان‌ها را نداد؟ هیچ. فقط الان که دوربین‌ها روشن‌اند و فضای سیاسی ملتهب است، ناگهان مدعی شدید.
اگر قباد محمدی بدهکار است، شما شریک این بدهی‌سازی هستید. چون مجلس شما، بودجه سلامت را نادیده گرفت، پروژه‌های نیمه‌تمام را بی‌پشتوانه رها کرد، و وزرایی را به حال خود گذاشت که هیچ ابزاری برای جبران این بحران نداشتند.
و امروز، با همین شیوه، دارید مسیر تخریب مدیر بعدی – دکتر سروش – را هم هموار می‌کنید.
این چرخه باید شکسته شود.
باید بپذیریم که ریشه بحران در بالادست است، نه در مدیران میانی.
باید به جای تیترسازی سیاسی، برای تأمین منابع پایدار سلامت بجنگیم.
و باید به جای گرفتن ژست مطالبه‌گری، یک بار هم پاسخگوی سکوت‌ها و کوتاهی‌های خود باشید.
با فساد باید برخورد شود، اما نه با قربانی‌سازی، نه با سکوت نماینده‌ای که خودش بخشی از بحران است.
